Prijedorska gimnazija imala je velikog uticaja i značaja na kulturno uzdizanje Prijedora, njegove okoline ali može se reći i Bosanske Krajine.
Nakon završetka Prvog svjetskog rata, 1919. godine u Prijedoru je osnovan Odbor s ciljem pokretanja i izgradnje gimnazijske zgrade.
U sastavu Odbora bili su ugledni građani Prijedora tog doba: Dušan Zelenika (sveštenik, predsjednik), Suljaga Suljanović (vlasnik zemljišta), Simo Radetić (učitelj), Jovo Borojević (trgovac), Panta Ćirić (načelnik sreza), Osman Sikirić (sudija), Rade Stojanović (trgovac i tadašnji gradonačelnik).
Gimnazija je zvanično počela s radom 20. decembra 1920. godine. Otvorena su dva razreda: u prvi su se upisali učenici koji su prethodno završili četvrti razred osnovne škole, dok su u drugi razred primljeni oni koji su se tokom školske 1919/1920. godine samostalno pripremali i uspješno položili ispit za prvi razred gimnazije u Banjaluci.
okom školske 1920/1921. godine, gimnazija je funkcionisala kao osmorazredna realna škola, a nastava se odvijala u zgradi tadašnje Komunalne škole, poznate i kao „Simičina škola“ po upravitelju Simi Radetiću (kasnije poznata kao Osnovna škola „Mira Cikota“).
Nastava se u toj zgradi odvijala sve dok nije počela gradnja nove školske zgrade.
Radovi su započeli 1922. godine, prema nacrtu inženjera Devića iz Sarajeva, dok je nadzor nad izvođenjem radova obavljao inž. Velo Jelić. Tokom 1923. godine, izliven je betonski temelj, u koji je ugrađena metalna kutija sa svečanim dokumentom – poveljom, koju su potpisali istaknuti građani Prijedora, predstavnici lokalne vlasti i prvi profesori škole.
Zgrada je završena 1924. godine, a svečano otvaranje održano je 13. septembra 1925. godine.
Sav školski inventar – od namještaja do knjiga i nastavnog materijala – prikupljen je uz pomoć opštinskih organa, imućnijih građana i šire zajednice, u skladu s mogućnostima svakog pojedinca.
Početni dani rada škole bili su izuzetno teški – učenici su pisali držeći sveske na koljenima, a stolice donosili od kuće. Ovaj problem je ubrzo riješen zahvaljujući znanju i trudu lokalnih stolara, Save Krnete i Ljupka Despota, koji su izradili dovoljan broj školskih klupa za potrebe nastave.
Esad Midžić po čijem imenu je Gimnazija nosila i ime bio je jedan od najtalentovanijih učenika, poginuo je kao heroj kao politički komesar Krajiškog proleterskog bataljona.
A. I., Prijedor24.com
