LIVNO je jedino mjesto na svijetu, uz Mongoliju i Island, gdje možete da vidite prekrasne prizore divljih konja u galopu i netaknute zelene proplanke čiji pejzaži oduzimaju dah svakome ko ih gleda u zanosu.
Vozeći se džipovima širokom prostranstvom, sa vjetrom u kosi, u potrazi za krdima prelijepih i neukroćenih životinja osjetićete poseban ukus avanturizma koji ćete dugo da pamtite i zato su safari izleti u Livnu jako popularni. Livanjski konji su danas u potpunosti divlji s obzirom na to da se desila smjena generacija i pravo su prirodno blago naše države, a kada su bure i magle oni doslovno utonu u oblake.
Visoravan Kruzi koja se prostire oko Livna, dom je divljih konja i zauzima oko 150 km2 s nadmorskom visinom oko 1200 m. Sa sjeverne strane visoravni nalazi se planina Cincar, istočno je perivoj Borova glava i Šuičko polje, zapadno Glamočko polje, a južno Livanjsko polje. Prizori su filmski koji plijene ljepotom i bude inspiraciju za osvajanjem nepoznatog i dalekog. Hrane tj. ispaše ima u izobilju, osim zimi kad se konji spuštaju u niže krajeve u potrazi za hranom koja je tada oskudna.
LIVNO je jedino mjesto na svijetu, uz Mongoliju i Island, gdje možete da vidite prekrasne prizore divljih konja u galopu i netaknute zelene proplanke čiji pejzaži oduzimaju dah svakome ko ih gleda u zanosu.
Vozeći se džipovima širokom prostranstvom, sa vjetrom u kosi, u potrazi za krdima prelijepih i neukroćenih životinja osjetićete poseban ukus avanturizma koji ćete dugo da pamtite i zato su safari izleti u Livnu jako popularni. Livanjski konji su danas u potpunosti divlji s obzirom na to da se desila smjena generacija i pravo su prirodno blago naše države, a kada su bure i magle oni doslovno utonu u oblake.
Visoravan Kruzi koja se prostire oko Livna, dom je divljih konja i zauzima oko 150 km2 s nadmorskom visinom oko 1200 m. Sa sjeverne strane visoravni nalazi se planina Cincar, istočno je perivoj Borova glava i Šuičko polje, zapadno Glamočko polje, a južno Livanjsko polje. Prizori su filmski koji plijene ljepotom i bude inspiraciju za osvajanjem nepoznatog i dalekog. Hrane tj. ispaše ima u izobilju, osim zimi kad se konji spuštaju u niže krajeve u potrazi za hranom koja je tada oskudna.
Kako tvrde starosjedioci ovog kraja koji voze džipove i pokazuju ljepote krajolika turistima, prirodu ovih krajeva bi još više trebalo čuvati i ne stvarati divlje deponije, a i tokom zimskih mjeseci pomoći životinjama sa hranom i donirati ih udruženjima za zaštitu konja.
– Porijeklo livanjskih divljih konja ima veze sa uticajem čovjeka. U pitanju su radni konji koji su služili za poljoprivrednu proizvodnju. Pojavom traktora vlasnici su konje umjesto prodaje ili ubijanja pustili u prirodu. Takođe, tokom ratnih godina ih je puštala vojska, ali i domaćini su usljed velikih ekonomskih i ratnih migracija ostavljali svoje „blago“ na milost i nemilost u prirodi da se snalaze. Poslije rata broj divljih konja je sveden na minimum, oko 50-tak grla te je rastao do otprilike 200 grla kada su 2010. godine zaštićeni. U proteklih 7-8 godina ukupan broj se udvostručio. Broj divljih konja danas je 700 grla – kaže turistički vodič iz Livna.
Ćud divljih konja se nikad u potpunosti ne može predvidjeti, pa tako se i turistima sugeriše da im oprezno pristupaju i ne suviše naglo. Obično im posjetioci daju šećera iz ruke, uz nadzor turističkih vodiča koji su tu u pripravnosti za sve.
